IDIOCHOREOGRAFIA stanowi rozbudowaną strukturę taneczną w oparciu o IDIOM TANECZNY OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNEJ połączony z osobistą ekspresją, osobowością i rysunkiem uczuciowym, wykonywaną solowo lub grupowo z uwzględnieniem indywidualności, podmiotowości, osobowości, swoistości, a zatem niepowtarzalności ruchu i rytmu każdej tancerki i każdego z tancerza z niepełnosprawnością realizujących daną idiochoreografię. W każdym z powyższych sytuacji idiochoreografia stanowić będzie synergię choreografii i improwizacji powstającej z świadomego i metodycznego posługiwania się przez idiochoreografa potencjałami idiomów ruchu i rytmu tancerki i tancerza z niepełnosprawnością  jako swoistego zasobu znaków i symboli  w procesie twórczym złożonym z indywidualnych i zbiorowych manifestacji artystycznych na scenie tańca.