INSPIRACJA

Inspiracją do powstania tego korowodu stała się potrzeba wprowadzenia założeń teoretyczno-badawczych w proces twórczy. Wyjście poprzez odkrycie potencjałów jakimi dysponują poszczególni tancerze-aktorzy TRUE. To ukazanie zarówno indywidualnych jak i zbiorowych idiomów ruchu i rytmu tancerzy-aktorów składających się na idiochoreografie tego korowodu. W swojej części posiada znamiona wydarzenia performatywnego ponieważ wybrane idiochoreografie, choć opracowywane, omawiane i praktykowane uprzednio laboratoryjnie w znacznej mierze tworzą się na oczach widza-uczestnika. 

FILOZOFIA  MANDALA 

Mandala (sans. मण्डल maṇḍala, koło, łuk). Motyw artystyczny występujący głównie w sztuce buddyzmu, gdzie jego tworzenie, a następnie niszczenie – jako droga transformacji praktykującego, jest uważane za rodzaj medytacji i ma duże znaczenie religijne.  W korowodzie odzwierciedla POSZUKIWANIE  indywidualnego i zbiorowego ruchu i rytmu /idiomu-idiomów. Rysunek mandali,  harmonicznie utworzony przed zainicjowaniem korowodu  zostaje wprowadzony w dynamikę ruchu i rytmu. Powtarzalnie tworzony i niszczony podczas trwania korowodu  zostaje przez tancerzy-aktorów symbolicznie zdestabilizowany swoistym tanecznym rysunkiem. Za każdym razem mandala po idiochoreografii zostaje zniszczona ponownie zostaje odbudowana w uprzednim harmonicznym kształcie symbolizując –  równowagę przyjętego społecznie i kulturowo piękna oraz norm i reguł nim rządzących. Proces podlega powtórzeniu. Korowód w bluesie. Mandala ukazuje prawdę o nas samych – przyjmujących lub odrzucających autentyczność ruchu, rytmu ciała i stanu ducha – nastrojenia się –  poszczególnych tancerzy z różną niepełnosprawnością. To świadectwo wspólnoty. Świadectwo wobec przyjęcia, uznania, akceptacji norm i zasad swoistej kultury lub jej negacji, zaprzeczeniu, odrzuceniu.

STROJE

Zapożyczone z kultury i sztuki (walki) mającej korzenie w dawnej Japonii. Wszystkie trzy elementy składowe słowa „aikidō”: ai (jap. 合) – połączenie, zjednoczenie; ki (jap. 気) – duch, energia (od chińskiego qi); dō (jap. 道) – droga, metoda, sposób, nauczanie odzwierciedlają poszukiwanie własnej drogi przez TRUE.  Hakama (jap. 袴) – spodnie, element tradycyjnego stroju japońskiego. Pierwotnie noszona była jedynie przez mężczyzn, lecz w czasach dzisiejszych zakładają ją również kobiety. Hakama ma siedem plis, pięć z przodu i dwie z tyłu. Każda z nich symbolizuje cnotę, którą powinien cechować się budōka: Jin (仁) – dobroć, Gi (義) – sprawiedliwość, Rei (礼) – uprzejmość, Chi (智) – mądrość i inteligencja, Shin (信) – szczerość i uczciwość, Chūgi (忠義) – lojalność, wierność, Meiyo (名誉) – honor – to również symbol otwartości na zradzanie się cnót i wartości, które odnajdywać w sobie mogą zarówno tancerze-aktorzy jak również widzowie-uczestnicy dzięki korowodowi.  Kolorystyka wybrana przez zespół nie posiada ukrytych znaczeń. 

MUZYKA

Blues (tłum. smutek, rozpacz) – gatunek muzyczny oraz forma muzyczna wywodząca się ze społeczności Afroamerykanów z południa USA (tzw. głębokie południe, ang. Deep South). Tematyka bluesa częstokroć skupia się wokół realistycznie ujętych relacji damsko-męskich (miłość, zazdrość, wierność, samotność). Niejednokrotnie poruszane są wątki podróży, pracy zarobkowej, wolności. W bluesowych tekstach obecny jest też krytyczny akcent społeczny, od nierówności rasowej po kwestie polityczne. Główny wątek muzyczny zawarty jest w muzyce z filmu ,,Kolor purpury (ang. The Color Purple)”– amerykański film fabularny w reżyserii Stevena Spielberga z roku 1985. Wiele myśli scenarzysty i reżysera Korowodu w Bluesie. Mandala skupia się na tym obrazie.