KOROWÓD W FADO
INSPIRACJA
Muzyka FADO zainspirowała reżysera do stworzenia korowodu o nostalgicznym przesłaniu wypływającym z doświadczania świata przez osoby niewidome.
FILOZOFIA
Filozofia KOROWODU W FADO zawarta jest w rozumieniu FADO przez Portugalczyków. FADO to „przeznaczenie”. Gatunek muzyczny odczytywany jako „pieśń nostalgiczna”. Saudade od łac. solitas, Gen. sg. solitaten znaczące „samotność”. To również portugalski i galicyjski autostereotyp o pozytywnym wydźwięku – postrzegany jako wartość narodowa. FADO stanowi pewnego rodzaju stan nostalgii i melancholii związanej z silną waloryzacją przeszłości i kontemplacji przemijani, piękna rozkładu, odbieranego z subtelną dumą i radością, w sposób pozytywny. Saudade nie jest chwilowym stanem ducha, lecz stanowi stałe obecne źródło kreacji charakteru osoby której dotyczy.
INFORMACJE O SPEKTAKLU:
Spektakl został wystawiony dwukrotnie w 2014 r. i ponownie, dwukrotnie w 2015 r. w Akademickim Centrum Kultury Uniwersytetu Szczecińskiego. Zgromadził ponad 800 widzów-uczestników z Województwa Zachodniopomorskiego i miasta Szczecin. Film został odzyskany po 10 latach i premierowo udostępniony na kanale YouTube w czerwcu 2024 r.
Pozostało także wiele cennego materiału archiwalnego, metodycznego i edukacyjnego z pracy nad spektaklem.
Spektakl bez ograniczonego wieku
Premiera: 12, 13 września 2014 oraz 19 i 20 marca 2015 w Akademickim Centrum Kultury US
Czas trwania: 60 min
Scenariusz i reżyseria: Jerzy N. Grzegorek
Idiochoreografia: Jerzy N. Grzegorek / tancerze-aktorzy
Animacja światła i dźwięku: Krzysztof Stępień
Scenografia: „Pan Tadeusz”
Muzyka: Fado
Dofinansowano z funduszu Szczecińskiego
SKŁAD KOROWODU
Kacper Kozłowski: Niewidomy; dziecięce porażenie, niepełnosprawność motoryczna
Aleksandra Kufera: Niewidoma
Jagoda Grekowicz: Niewidoma
Paulina Serokos: Niewidoma
Halina Rumowska: Znacząca krótkowzroczność wrodzona
Irena Markiewicz: Znacząca krótkowzroczność wrodzona
Alicja Czarnuszka: Degradacja stożków rogówek
Jerzy N. Grzegorek: widzi od urodzenia