MASZYNA IDIOSENSORYCZNA I JEJ ZAKRESY ODDZIAŁYWANIA – W STRONĘ SYNERGII

MASZYNA IDIOSENSORYCZNA umożliwia wykonywanie ćwiczeń ruchowo-rytmicznych, które umożliwiają inicjowanie procesu odkrywania SWOISTEGO IDIOMU RUCHU I RYTMU u tancerki/tancerza z niepełnosprawnością wzroku. To równocześnie inicjowanie samokształcenia poprzez odkrywanie i doskonalenie IDIOMU w kolejnych etapach, a następnie tworzenie złożonych zestawień, struktur ruchu irytmu – IDIOMATÓW.

Ćwiczenia wykonywane na MASZYNIE IDIOSENSORYCZNEJ rozbudzają aktywność poznawczą, zaufanie do własnego ciała, w szczególności potrzebę  eksploracji zasad jego mechaniki, w tym zakresów ruchu i rytmu, eksplorację przestrzeni oraz estetykę ruchu. Ćwiczenia ogniskują uwagę na jakości wyprowadzanego ruchu i jego rytmu. Dzięki regulacji elastycznych lin maszyna stawia różny opór. Takie rozwiązanie przyczynia się do rozwijania umiejętności wchodzenia w relację z inną tancerką/tancerzem wykorzystując technikę kontaktu improwizacji, improwizacji „swobodnej” oraz „strukturalnej” wraz opracowywaniem IDIOMATÓW – zestawów, struktur ruchu i rytmu w oparciu o swoisty idiom tancerki/tancerza. MASZYNA IDIOSENSORYCZNA umożliwia podejmowanie twórczej komunikacji tancerki/tancerza z IDIOCHOREOGRAFEM w modelu partycypacyjnym. Umożliwia to tworzenie IDIOCHOREOGRAFII z włączaniem impulsów/katalizatorów zewnętrznych jak: muzyka, dźwięki, głos ludzki i wewnętrznymi jak: wykosztowanie własnego głosu.

MASZYNA IDIOSENSORYCZNA zrodziła się z idei odkrywania i doskonalenia potencjałów idiomów ruchu i rytmu przez tancerzy niewidomych. Czy tylko niewidomych? Należy wyraźnie podkreślić, że nie. Na MASZYNIE IDIOSENSORYCZNEJ ćwiczenia ruchowe i rytmiczne praktykować może każdy z tancerzy niepełnosprawnych jak i pełnosprawnych.